Επιτρέψτε μου πριν το αποχαιρετιστήριο στους φετινούς απόφοιτους του σχολείου μας, να μοιραστώ μερικές σκέψεις για το χώρο του σχολείου, τον κοινό μας χώρο και για το Σύλλογο γονέων και κηδεμόνων
Στέκομαι για τρίτη φορά σε αυτή τη θέση, νιώθοντας πως είμαι στην αποβάθρα, απέναντι από ένα πλοίο γεμάτο όνειρα, ελπίδες, προσδοκίες, όρεξη, πείσμα.
Γεμάτο με τα παιδιά μας που αφήνουν τη φιλόξενη, γνώριμη και φιλική φωλιά του σχολείου για ένα ταξίδι μακρινό, ένα ταξίδι περιπέτειας. Τη ζωή.
Σε αυτό τον κοινό χώρο μεγάλωσαν, έκαναν φίλους, έκλαψαν, τους μάλωσαν, γνώρισαν την αξία της αγάπης, της προσφοράς, της λύπης, της συλλογικότητας.
Για αυτό τον κοινό μας χώρο εξίσου σημαντικός είναι ο ρόλος των γονιών, του κάθε γονιού ξεχωριστά και του Συλλόγου Γονέων ειδικότερα ως θεσμικός παράγοντας που οφείλει να παρεμβαίνει για το συλλογικό καλό.
Αυτά τα παιδιά της ΣΤ ΄τάξης- για σκεφτείτε - μπήκαν σε αυτό το προαύλιο πριν έξι χρόνια, όταν η ελληνική κοινωνία παραδιδόταν βορά σε ορέξεις αλλότριες, βίαιες. Και ήρθε η κρίση, η εκπαίδευση χτυπήθηκε βάναυσα, το δημόσιο σχολείο χτυπήθηκε άγρια.
Μεγάλωσαν τα παιδιά έχοντας δίπλα τους δασκάλους τους, βράχο μπροστά τους σε κάθε άγριο κύμα επίθεσης.
Με αυτό το φόντο ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων προσπάθησε, προσπαθεί και θα συνεχίσει να προσπαθεί να μείνει ο χώρος του σχολείου κοινός, συλλογικός με δράσεις προς όφελος της παιδείας των παιδιών μας, με δράσεις απαίτησης απέναντι στο κράτος που μας οφείλει και δεν του οφείλουμε.
Αγαπητά παιδιά,
Μεγαλώσατε πια και είστε έτοιμα για το δύσκολο ταξίδι. Είμαι βέβαιη πως σε εκείνες τις μικρές βαλίτσες της σκέψης σας, έχετε φυλάξει τα πολύτιμα δώρα της 6χρονης φοίτησης σας σε αυτό το δημοτικό.
Τα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου σας ευχόμαστε να διαβείτε όρθιοι σε όλες τις θύελλες της ζωής, να πετύχετε τους στόχους σας. Να έχετε ένα όμορφο ταξίδι στη ζωή σας….
** Και ως κλείσιμο να ανακοινώσω πως από την επόμενη σχολική χρονιά θα έχουμε στρωμένο το γήπεδο μπάσκετ. Ο Σύλλογος το είχε ζητήσει πολλές φορές τα προηγούμενα χρόνια. Το γνώριζε ένας γονιός του σχολείου μας, ένας γείτονας μας, ο Γιώργος Κούβελας. Ο ίδιος έφυγε από το σχολείο πριν χρόνια, θυμόταν όμως το αίτημα και το σχολείο του, το σχολείο μας. Έτσι με τη δική του συμβολή, το αίτημα τέθηκε πάλι πέρυσι το καλοκαίρι. Και φέτος, ένα χρόνο μετά ενημερωθήκαμε πως θα μπει εργολάβος ήδη από την επόμενη εβδομάδα για να στρώσει με τάπητα ασφαλείας το χώρο το μπάσκετ.
Ελπίζω πως από Σεπτέμβριο η ομάδα μπάσκετ του Συλλόγου μας θα μπορεί να διοργανώσει και φιλικά ματς με γειτονικά σχολεία… Τον ευχαριστούμε πολύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου