Άλλο ένα επεισόδιο στην επιχείρηση «τρόμος και αθλιότητα» στα σχολεία

Κουλτούρα αυταρχισμού...

Δεν είναι και λίγα τα λεφτά, πάνω από 8,5 εκατ. ευρώ, για τους κάθε λογής συμβούλους που θα αμειφθούν για να δείξουν πόσο η αξιολόγηση θα βελτιώσει την ποιότητα της εκπαίδευσης την ώρα που υπάρχουν ουκ ολίγα θλιβερά ρεκόρ: απολύσεις μονίμων καθηγητών, το χαμηλότερο ποσοστό δαπανών για την παιδεία, κάτω από 2,3% επί του ΑΕΠ, κλείσιμο και διάλυση των μισών τομέων της Τεχνικής Εκπαίδευσης και των ΕΠΑΣ, εγκαίνια σε ιδιωτικά «εκπαιδευτήρια», προληπτική επιστράτευση των καθηγητών κ.ά.

 

Γράφει ο Γιώργος Κ. Καββαδίας
Εκπαιδευτικός – ερευνητής

 

Άλλο ένα επεισόδιο στην επιχείρηση «τρόμος και αθλιότητα» στα σχολεία με τη νέα, δεύτερη μέσα σε λίγες μέρες, εγκύκλιο του υπ. Παιδείας, μέσω της οποίας επιχειρεί να υποχρεώσει τους διευθυντές των σχολείων να ορίσουν οι ίδιοι τη συγκρότηση ομάδων εργασίας για την αυτοαξιολόγηση. Μια αυθαίρετη ερμηνεhttps://draft.blogger.com/blogger.g?blogID=3659316105313143115#editor/target=post;postID=5110159464337308536ία του ΦΕΚ 1340/2002 επιβάλλει στα σχολεία τη λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και αποκαλύπτει ότι οι διακηρύξεις για την «κουλτούρα αξιολόγησης» προωθούν στην ουσία κουλτούρα «αυταρχισμού και υποταγής». Eτσι κονιορτοποιεί τα όποια απομεινάρια δημοκρατικής λειτουργίας του Συλλόγου Διδασκόντων και του Σχολείου, εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς διοικητικού αυταρχισμού.

Απομυθοποιείται, έτσι, η ίδια η αυτοαξιολόγηση/αξιολόγηση ως διαδικασία που «ενισχύει τον βαθμό ελευθερίας του εκπαιδευτικού, εδραιώνει πολιτισμό εμπιστοσύνης». Αλλωστε, όταν προβλέπεται μέχρι και «βιντεοσκόπηση/μαγνητοφώνηση διδασκαλίας» και έλεγχος της διδασκαλίας από «συνάδελφο ίδιας ή διαφορετικής ειδικότητας», βαθμολογία και κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών από κομματικούς αξιολογητές, τι χρείαν έχομεν άλλων αποδείξεων ότι η κυβέρνηση διαμορφώνει ένα πανοπτικό, ολοκληρωτικό σύστημα ελέγχου και χειραγώγησης των εκπαιδευτικών και κατηγοριοποίησης των σχολείων με αγοραία κριτήρια; Κάθε θεωρητική συζήτηση περί αναγκαιότητας ή όχι της αξιολόγησης περιττεύει.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία η μαζική αντίσταση των εκπαιδευτικών στα σχέδια του υπουργείου Παιδείας. Οι 58.650 υπογραφές εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (93,5% πανελλαδικά), καθώς και οι πολλές εκατοντάδες αποφάσεις Συλλόγων Διδασκόντων κατά της αυτοαξιολόγησης δείχνουν την αδυναμία του υπουργείου και των προθύμων στελεχών του.

Εξάλλου το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) λειτουργεί με γνώμονα τη διαχείριση και απορρόφηση κονδυλίων από το ΕΣΠΑ. Περίπου 15 εκατ. ευρώ σπαταλήθηκαν για το ποια κεφάλαια θα περιλαμβάνει η ύλη των Γυμνασίων, Λυκείων και ΕΠΑΛ! Πάνω στον εκφοβισμό των μαχόμενων εκπαιδευτικών χτίζεται η καριέρα και το προσωπικό συμφέρον διαφόρων στελεχών που έχουν χάσει κάθε ίχνος παιδαγωγικής ευθύνης και αξιοπρέπειας. Δεν είναι και λίγα τα λεφτά, πάνω από 8,5 εκατ. ευρώ, για τους κάθε λογής συμβούλους που θα αμειφθούν για να δείξουν πόσο η αξιολόγηση θα βελτιώσει την ποιότητα της εκπαίδευσης την ώρα που υπάρχουν ουκ ολίγα θλιβερά ρεκόρ: απολύσεις μονίμων καθηγητών, το χαμηλότερο ποσοστό δαπανών για την παιδεία, κάτω από 2,3% επί του ΑΕΠ, κλείσιμο και διάλυση των μισών τομέων της Τεχνικής Εκπαίδευσης και των ΕΠΑΣ, εγκαίνια σε ιδιωτικά «εκπαιδευτήρια», προληπτική επιστράτευση των καθηγητών κ.ά.

Πηγή: http://pekp.gr/