Του Χρήστου Μπλέτσα, δασκάλου
Επιστολή προς τους γονείς των μαθητών μας : Η παγίδα της «αυτοαξιολόγησης» της σχολικής μονάδας με απλά λόγια
Αγαπητοί γονείς,
Όλοι μας, ως πολίτες αυτής της χώρας, βιώνουμε μια απίστευτη κατάσταση.
Η κυβέρνηση, συνεχίζοντας την τακτική της στοχοποίησης των κοινωνικών αγαθών, έβαλε στο στόχαστρο τα Δημόσια Σχολεία, τα σχολεία των παιδιών μας.
Ο Υπουργός Παιδείας με πρόσφατη εγκύκλιό του «διέταξε» τους Διευθυντές και τις Διευθύντριες των Σχολικών Μονάδων να ορίσουν μόνοι τους ομάδες εργασίας για να πραγματοποιηθεί η «πολυπόθητη» για το Υπουργείο αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων καταστρατηγώντας κάθε έννοια δικαίου και νομιμότητας, έστω κι αν ο Σύλλογος Διδασκόντων έχει δηλώσει ότι δεν επιθυμεί τη συμμετοχή του στις ομάδες εργασίας της «αυτοαξιολόγησης».
Και, πράγματι, το 85% των σχολικών μονάδων αρνήθηκε να δημιουργήσει ομάδες εργασίας αυτοαξιολόγησης σχολικής μονάδας, αρνήθηκε να βάλει την υπογραφή της επιστημονικής κοινότητας στην απόφαση καταδίκης της ποιότητας της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας.
Τι είναι όμως αυτή η «αυτοαξιολόγηση»;
Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας δεν έχει καμία σχέση με τη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, τουλάχιστον όχι άμεση.
Είτε κάνουν, είτε δεν κάνουν την «αυτοαξιολόγηση» οι εκπαιδευτικοί, ένας προκαθορισμένος αριθμός εκπαιδευτικών θα απολυθεί, ακόμα κι αν είναι άριστοι στη δουλειά τους.
Θεωρητικά στόχος του Υπουργείου Παιδείας είναι η αξιολόγηση των δομών των σχολικών μονάδων με στόχο τη βελτίωση. Δομές είναι πχ τα κτήρια, το εποπτικό υλικό (πχ υπολογιστές, χάρτες, βιβλιοθήκη κτλ) η συνεργασία μεταξύ γονέων, μαθητών, εκπαιδευτικών κτλ
Τι προβλέπει η διαδικασία της «αυτοαξιολόγησης» της σχολικής μονάδας;
Η διαδικασία της «αυτοαξιολόγησης» προβλέπει πως οι εκπαιδευτικοί μιας σχολικής μονάδας θα εργαστούν σε επίπεδο μικρών ομάδων ή όλοι μαζί έτσι ώστε να αξιολογήσουν κατά το δοκούν τη λειτουργία της μονάδας.
Ακούγεται λογικό, έξυπνο, δίκαιο…
Αν κοιτάξουμε τα πράγματα πίσω από «τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα», θα δούμε ότι όλα αυτά που θέλει να «αξιολογήσει» το υπουργείο, μπορεί να τα αξιολογήσει και χωρίς τη διαδικασία της «αυτοαξιολόγησης».
Τα κτήρια τα γνωρίζει η υπηρεσία καλύτερα από τους εκπαιδευτικούς. Θεωρητικά το κράτος ξέρει πότε χτίστηκε ένα σχολείο, τι καλώδια έχει, μέχρι και τι τσιμέντο χρησιμοποίησε για να φτιαχτεί…
Το υλικό που υπάρχει σε κάθε σχολείο (υπολογιστές, βιβλία κτλ) είναι πλήρως καταγεγραμμένο.
Τη χρηματοδότηση των σχολικών μονάδων προφανώς και τη γνωρίζει το κράτος μιας και το ίδιο δίνει τα χρήματα στα σχολεία.
Εκτός αυτού, ακόμα και στα θέματα που ζητά τη γνώμη των εκπαιδευτικών (κι όχι μόνο) δεν έχει ορίσει καμία κλίμακα αξιολόγησης, κανένα κριτήριο πάνω στο οποίο θα μπορέσει κάποιος να βασιστεί για να «αξιολογήσει» τη σχολική μονάδα.
Κι αν ακόμα δεν τα ήξερε όλα αυτά το Υπουργείο, δε λέει σε κανένα σημείο τι θα κάνει για να βελτιώσει το επίπεδο της Παιδείας, ούτε πού θα βρει τους πόρους για να μηδενίσει τις αδικίες σε υλικοτεχνική υποδομή και κτήρια μεταξύ των σχολικών μονάδων.
Επίσης, ακόμα κι αν δεν τα ήξερε όλα αυτά το Υπουργείο, για να είναι έγκυρη η «αυτοαξιολόγηση» θα πρέπει να «παρουσιάζεται» από εμάς τους εκπαιδευτικούς το σχολείο ελλιπές σε κάποια θέματα (ακόμα κι αν τελικά είναι το άριστο σχολείο!).
Επομένως μιλάμε για μια διαδικασία με «έτοιμα» από πριν τα αποτελέσματα και , μάλιστα, χωρίς να είναι σίγουρο ότι τα όποια αποτελέσματα της «αυτοαξιολόγησης» θα αξιοποιηθούν με κάποιο τρόπο.
Το μόνο που έχει γίνει γνωστό είναι ότι θα γίνει ένας δειγματοληπτικός έλεγχος των απαντήσεων που θα δώσουν τα σχολεία!
Άρα, ποιος είναι ο αντικειμενικός σκοπός της «αυτοαξιολόγησης»;
Η αυτοαξιολόγηση έχει στόχο να οδηγήσει στην κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων τυπικά κι επίσημα.
Θα υπάρχουν πλέον σχολικές μονάδες διαβαθμισμένες και κατηγοριοποιημένες. Θα υπάρχουν πλέον «καλά» δημόσια σχολεία και «κακά» δημόσια σχολεία.
Είναι βέβαιο ότι οι γονείς των μαθητών θα επιλέξουν να φοιτήσουν τα παιδιά τους σε σχολεία της ανώτερης δυνατής κατηγορίας.
Προφανώς πάρα πολλοί μαθητές θα μετεγγραφούν από τα «μικρά»
σχολεία στα «μεγάλα» και «καλά» σχολεία με αποτέλεσμα τα «μικρά» σχολεία να συρρικνωθούν ή και να κλείσουν.
Μακροπρόθεσμα, όταν θα ολοκληρωθεί η «εκδυτικοποίηση» του εκπαιδευτικού συστήματος με την κατάργηση των πανελληνίων και την εισαγωγή στα πανεπιστήμια με την κατάθεση βιογραφικού στα πανεπιστήμια, τότε θα οι ενδιαφερόμενοι με βάση το «επίπεδο» των μέχρι τη στιγμή εκείνη σπουδών τους πχ κατηγορία σχολείου, θα γίνονται δεκτοί σε κάποιο Α.Ε.Ι.
Αυτονόητο είναι ότι με αυτόν τον τρόπο αποκλείονται από τις «καλές σχολές» όλα τα παιδιά που προέρχονται από χαμηλά κοινωνικά στρώματα, μικρά νησιά, απομακρυσμένες περιοχές κτλ διότι το «βιογραφικό» τους δε θα έχει την ίδια «δυναμική» με αυτό των παιδιών από τα «καλά αστικά κέντρα» (που προφανώς θα έχουν και τα «καλά» σχολεία.
Αποτέλεσμα : απολύσεις εκπαιδευτικών, διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού των γονέων, ψυχολογική επιβάρυνση (παιδικό στρες) των μαθητών, ανταγωνισμός (κι όχι μαθητική άμιλλα).
Καμία βελτίωση δε θα επέλθει στο παρεχόμενο παιδαγωγικό έργο.
Καμία θετική αλλαγή δε θα έχει για την καθημερινότητα των μαθητών, των γονέων ή των εκπαιδευτικών.
Η συρρίκνωση της Δωρεάν και Δημόσιας Παιδείας είναι δεδομένη.
Η θέση των Εκπαιδευτικών ποια είναι;
Όπως προκύπτει από :
1) Τις ψηφισμένες θέσεις του Κλάδου των εκπαιδευτικών της Α/θμιας Εκπαίδευσης
2) Την ενυπόγραφη αντίδραση και διαφωνία του 93% των εκπαιδευτικών της χώρας
3) Τη μαζική συμμετοχή (πάνω από 80%) των εκπαιδευτικών στην απεργία που είχε ως μοναδικό αίτημα την απόσυρση της εγκυκλίου για την αυτοαξιολόγηση.
Η θέση των εκπαιδευτικών είναι σαφής και ξεκάθαρη:
Είμαστε ΥΠΕΡ της αυτοαξιολόγησης που οδηγεί σε βελτίωση του επιπέδου της Παιδείας που προσφέρουμε στα παιδιά μας.
Είμαστε αντίθετοι στην αυτοαξιολόγηση που στόχο έχει την κατηγοριοποίηση σχολικών μονάδων, εκπαιδευτικών και μαθητών.
Για εμάς όλα τα σχολεία πρέπει να έχουν τις ίδιες υλικοτεχνικές υποδομές, ισότιμη χρηματοδότηση, όλα τα παιδιά του Ελληνικού Λαού πρέπει να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες.
Αν θέλει το κράτος να βελτιώσει τη λειτουργία των σχολικών μονάδων, έχει όλα τα μέσα, όλα τα δεδομένα για να ενισχύσει τα σχολεία που το έχουν πραγματικά ανάγκη. Καμία διαδικασία αυτοαξιολόγησης δεν του είναι απαραίτητη για να το πράξει.
Πόσα σχολεία , αλήθεια, θα είχαν υπολογιστές, αν τα χρήματα που σπαταλήθηκαν για την αυτοαξιολόγηση δίνονταν για εξοπλισμό;
Πόσα παιδιά που έχουν ανάγκη παράλληλης στήριξης θα είχαν έναν ειδικό για να τα βοηθήσει;
Όλοι μαζί πρέπει να προστατεύσουμε το χαρακτήρα της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας
Όλοι μαζί προστατεύουμε τα παιδιά μας και τα σχολεία μας
Μπλέτσας Χρήστος
Δάσκαλος
Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου
Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χαλκίδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου