Από την Επιτροπή Αγώνα Εκπαιδευτικών Α' ΕΛΜΕ Αχαϊας
Η ζωή όλων μας αλλάζει μέρα τη μέρα, χειροτερεύει, άλλοτε μοιάζει ζωή που αξίζει να βιωθεί κι όλο και πιο συχνά κρατάει μόνο το βασικό ρούχο της επιβίωσης. Όχι πολύ καιρό πριν, αντικρίζαμε το μετανάστη σαν μια «ανεπιθύμητη» εικόνα του μέλλοντός μας και η εικόνα αυτή άρχισε να γίνεται σήμερα ο αντικατοπτρισμός μας: είτε γιατί σκεφτόμαστε πια με όρους φυγής, ξενιτεμένοι στη χώρα που γεννηθήκαμε, είτε γιατί βιώνουμε τον αποκλεισμό που γενικεύεται και βλέπουμε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας να έχουν μετατραπεί σε κενό γράμμα του νόμου.
Κι είμαστε εμείς από τη μια μεριά και από την άλλη όχθη όσοι βρίσκονται από πάνω μας, οικονομικές και πολιτικές ελίτ που πλέον με την τακτική του «ξαφνικού θανάτου» καθημερινά παίρνουν αποφάσεις καταργώντας και ξεπουλώντας χυδαία τα τελευταία δημόσια οχυρά της κοινωνίας: υγεία, παιδεία, νερό, ρεύμα, φυσικό πλούτο της χώρας.
Ως εκπαιδευτικοί έχουμε ξεκινήσει έναν αγώνα εδώ και μερικούς μήνες γιατί βλέπουμε ξεκάθαρα πώς το σχολείο που είχαμε (ανοργάνωτο, φτωχό, ανέμπνευστο δυστυχώς) γίνεται κι αυτό πια μια αποθήκη κακοστοιβαγμένων ψυχών, που προορίζονται να γίνουν το λιπαντικό στις μηχανές της προαναγγελθείσας ανάπτυξης. Το νέο πρόγραμμα μαθημάτων σε γυμνάσιο και λύκειο εντατικοποιεί περαιτέρω την εκπαιδευτική διαδικασία και εισάγονται εξετάσεις μικτού τύπου (πανελλαδικές και ενδοσχολικές) από την 1η μέχρι την 3η λυκείου, γεγονός που θα οδηγήσει τα πιο φτωχά και τα παιδιά των χαμηλών στρωμάτων, δηλαδή τα περισσότερα παιδιά, εκτός σχολείου, αποστερώντας τους κάθε δυνατότητα σοβαρής μόρφωσης και στέλνοντάς τα κατευθείαν σε σχολές κατάρτισης ή μαθητείας όπου θα εργάζονται απλήρωτοι. Είναι τραγικό και κτηνώδες αφού τα 15χρονα παιδιά θα παίρνουν τις δουλειές των γονιών τους, οι οποίοι είναι εξειδικευμένοι εργάτες σε επιχειρήσεις, εργαστήρια, συνεργεία, κυριολεκτικά για ένα κομμάτι βρώμικο ψωμί.
Συγχρόνως, ειδικότητες των ΕΠΑΛ, όπως νοσηλευτική, γραφιστική, κομμωτική κ.ά καταργήθηκαν, ρίχνοντας αφενός 2200 εκπαιδευτικούς στην ανεργία, αφετέρου χιλιάδες μαθητές που θα παρακολουθούσαν αυτές τις ειδικότητες στα ιδιωτικά ΙΕΚ, ώστε να λάβουν από ιδιώτη- επιχειρηματία την ανάλογη εκπαίδευση πληρώνοντας αδρά. Χωρίς πρόσβαση σε ανώτερη μόρφωση όλο και περισσότερων παιδιών και με τη μετατροπή τους σε φτηνό εργατικό δυναμικό οδηγούμαστε στο μόνο δυνατό μέλλον που μας ετοιμάζουν: την μετατροπή μας σε ειδική οικονομική ζώνη. Το είδος της παιδείας που προσφέρει μια χώρα στα παιδιά της φανερώνει και το είδος της κοινωνίας που θέλει να δημιουργήσει.
Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από τα νέα δεδομένα στη β΄ βάθμια εκπαίδευση, αφού είναι από κάμποσες πλευρές καταστροφικά για τα παιδιά μας. Από τη νέα σχολική χρονιά, το υπουργείο προβλέπει πως για κάθε μαθητή μέσα στην αίθουσα αντιστοιχεί χώρος 1,5 τ.μ., ώστε κάθε τάξη να παραγεμιστεί με όσο το δυνατόν περισσότερους μαθητές, την ίδια στιγμή που για τα ζώα στις κτηνοτροφικές μονάδες ο χώρος που νομικά προβλέπεται είναι μεγαλύτερος. Κι ύστερα απ΄ όλα αυτά θα βγαίνει ο κάθε υπουργός και τα ΜΜΕ να ρίχνουν όλες τις κακοδαιμονίες στους καθηγητές που απεργούν και στερούν το δικαίωμα μόρφωσης από τα παιδιά ή δεν κάνουν τη δουλειά τους όπως αρμόζει….
Για να είμαστε βέβαια ειλικρινείς, και εμείς για δεκαετίες αφήσαμε άσχημα πράγματα να συμβούν, επιτρέψαμε την παραπαιδεία και προσαρμοστήκαμε στις συνθήκες ενός σχολείου που δεν ήταν το καλύτερο. Μάλιστα, ούτε και τώρα είμαστε ως εκπαιδευτική κοινότητα μια γροθιά και μια φωνή που θέλει να παλέψει για ένα άλλο σχολείο, που θα προσφέρει τουλάχιστον ίσες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά. Υπάρχουν και στο δικό μας σώμα αντιφάσεις, συγκρούσεις, διαφορετικές οπτικές και στάσεις. Γι΄ αυτό και βγαίνουμε ντροπαλά προς μια κοινωνία που υποφέρει από πολλαπλά πλήγματα, που ξεκινούν από την ανεργία και τη φτώχεια και φτάνουν μέχρι την εξαχρείωση. Άλλωστε, δεκαετίες τώρα οι εξουσίες μάς διαπαιδαγώγησαν έτσι που να κουνάμε αυστηρά το δάχτυλο ο ένας στον άλλο, μας εξέθρεψαν στον ανταγωνισμό και το κέρδος, στο να θεωρούμε τον εαυτό μας άξιο και τους άλλους τεμπέληδες. Μας έχουν βάλει να τρώμε ο ένας τις σάρκες του άλλου και αυτό φαίνεται πιο έντονα στις σημερινές συνθήκες, που οι δημόσιοι υπάλληλοι κατηγορούν τον ιδιωτικό τομέα για κατασπατάληση επιχορηγήσεων και επιδοτήσεων και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι τους δημόσιους για βόλεμα, άραγμα και αδιαφορία. Ας σκεφτούμε όμως ποιος κερδίζει από αυτό το αλληλοφάγωμα;
Όσοι εκπαιδευτικοί είμαστε ήδη αποφασισμένοι πως «φτάνει ως εδώ» και θέλουμε να αντιστραφεί η προοπτική της κοινωνίας και κυρίως όλων των παιδιών, λέμε πως πρέπει να βάλουμε μια τελεία στα μαθήματα υποτέλειας και εθελοδουλίας και να μην ανοίξουν τα σχολεία κάτω από αυτές τις συνθήκες. Πιστεύοντας ότι η παιδεία και η ανατροφή των νέων γενεών είναι υπόθεση όλων μας, καλούμε τους μαθητές μας, τους γονείς, εργαζόμενους και άνεργους, τους φοιτητές, τον κάθε άνθρωπο που διακρίνει ανήσυχος τα σημάδια της καταστροφικής πορείας που διανύουμε, να αγωνιστούμε όλοι μαζί.
Να δώσουμε από κοινού μαθήματα αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς.
Να οικοδομήσουμε ένα σχολείο που ονειρευόμαστε
και ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας.
Να χτίσουμε ένα μέλλον που δεν θα πετάει τα παιδιά μας στα σκουπίδια.
Να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου