Το μήνυμα ενός άνεργου-απλήρωτου πατέρα

** Υστερόγραφο Παιδείας
Του Ναφτίλου

Αντεξα την ανεργία και την απληρωσιά μηνών...
Αντέχω τα χρέη και το ολοήμερο τρέξιμο... Την απουσία από το σπίτι... Την αγωνία για το νοίκι του μήνα και το φαγητό της επόμενης ημέρας... Τα τηλέφωνα από τις εισπρακτικές εταιρείες των τραπεζών... Τα χρέη που μαζεύονται... Την πικρή γεύση στο στόμα... Την συντριβή φίλων και συγγενών...Το σημερινό όμως με ξεπερνάει.
Γιατί δεν φαντάστηκα ποτέ ότι η κρίση -αυτή η κρίση που ΔΕΝ είναι δική τους- θα χτυπούσε τα παιδιά μου. Θα χτυπούσε το σχολείο τους. Θα σάρωνε τα καλύτερά τους χρόνια.

Ο αγιασμός σήμερα στο Δημοτικό, για τον μικρό μου και στο Γυμνάσιο, για τον μεγάλο μου, ήταν Κηδεία.

Ηταν η Κηδεία της εκπαίδευσής τους.
Ηταν ίσως η πιο θλιβερή, η πιο επώδυνη ημέρα της ζωής μου και της ζωής τους.

Ηταν η συνειδητοποίηση ότι αυτοί που μας κυβερνούν έχουν ΠΡΟΘΕΣΗ να μην αφήσουν ΤΙΠΟΤΑ όρθιο. Ισοπεδώνουν τα πάντα όπως δεν τόλμησε να τα ισοπεδώσει κανένας κατακτητής και κανένας δικτάτορας που λέρωσαν τη χώρα μου.

Εχουμε να κάνουμε με αδίστακτους εγκληματίες που χώνουν το μαχαίρι τους στην καρδιά της κοινωνίας μας. Στην Παιδεία...

Ζούμε μέρες ΚΑΤΟΧΗΣ. με τα σχολεία, με ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα τα καταργείται, να καταρρέει, να διαλύεται.

Χάσαμε ο,τι μας είχε πια απομείνει και μαζί του χάνεται οριστικά το μέλλον των παιδιών μας.

Τώρα δεν έχουμε πλέον να χάσουμε τίποτα άλλο.

Μόνος δρόμος όλων μας ο αγώνας μέχρις εσχάτων!

Η κόλαση που μας εξανάγκασαν να ζήσουμε θα γίνει τώρα η δική τους κόλαση...

Καθάρματα!